Gönül yaramı bir deniz fenerinde bıraktım…
Sözlerine hasretim, gözlerine hasretim.
Dphylleia gibi şeffaflaştı ruhum, ellerin bana değince…
bana verdiğin özgürlüğe hasretim.
Kayboldun içimdeki boşlukta,
Sensiz geçen onbin yıla hasretim.
Dönme! bıraktım gönül yaramı bir deniz kıyısına,
Sanki çok derin bir uykudan uyandım.
Kaybolduğun boşluğa bir daha bakmadım…
Uykusuz geçen yıllarıma hasretim.
Derin uyku
Blakey's ınspıratıon 